2014

najwyraźniej nigdy nie był pan

13-letnią dziewczynką

Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie

Pro­jekt arty­styczno-spo­łeczny Igi Gań­czar­czyk jest próbą stwo­rze­nia serii nar­ra­cji dla dziew­czy­nek i z ich udzia­łem, dającą moż­li­wość opo­wie­dze­nia o sobie i o ota­cza­ją­cym świe­cie z wła­snej per­spek­tywy. Inspi­ra­cję pro­jektu sta­no­wią eseje i opo­wia­da­nia Vir­gi­nii Woolf, a także pokrewne opo­wie­ści i filmy, afir­mu­jące poten­cjał żeń­skich histo­rii i rela­cji: sióstr, przy­ja­ció­łek, kole­ża­nek. Sce­na­riusz spek­taklu w dużej mie­rze opiera się o impro­wi­za­cje i opo­wie­ści mło­dych uczest­ni­czek pro­jektu. Jest podróżą przez różne dziew­częce nar­ra­cje (pamięt­niki, złote-myśli, zeszyty typu „wpisz-się”, sekrety), któ­rym towa­rzy­szą nie­wer­balne próby wyra­że­nia wła­snych odczuć i emo­cji poprzez ciało i ruch. Wyła­nia się z nich wie­lo­barwny obraz świata, peł­nego tajem­nic, marzeń i dziew­czę­cych wyzwań.

Sce­na­riusz i reży­se­ria: Iga Gań­czar­czyk
Sce­no­gra­fia: LATALA (Dag­mara Latała, Jacek Paździor)
Cho­re­ogra­fia: Domi­nika Kna­pik
Muzyka: Daniel Pigoń­ski
Świa­tło: LATALA (Dag­mara Latała, Jacek Paździor)
Kostiumy: Bra­cia
Obsada: Olga Aren­dar­czyk, Tal­lu­lah Brad­shaw, Julia Grzy­bow­ska, Marta Grzy­ska, Mar­tyna Gur­gul, Uma Hajdo, Pau­lina Kostaś, Mag­da­lena Kraw­czyk, Wero­nika Łucz­kow­ska, Maria Mizer­ska, Olga Pabi­sek, Wik­to­ria Parn­ham, Pau­lina Pła­wiń­ska, Wero­nika Sło­wiń­ska, Domi­nika Ulisz­czak, Maja Wci­sło, Marta Wypiór
Pre­miera: 19.07.2014

Zdjęcia: Bartosz Siedlik

Recenzje

We wto­rek 10 czerwca grupa 17 uczen­nic zagi­nęła bez śladu” – nie­długo póź­niej odna­la­zły się w kra­kow­skiej Łaźni Nowej, gdzie z Igą Gań­czar­czyk stwo­rzyły w ramach akcji Lato w Teatrze spek­takl inspi­ro­wany twór­czo­ścią Vir­gi­nii Woolf i wła­snymi prze­ży­ciami. Arty­ści oddali głos poko­le­niu, któ­rego zwy­kle w teatrze nie słu­chamy. Oka­zało się, że dzieci mają nam do powie­dze­nia rze­czy ważne i poru­sza­jące – o sobie, rela­cjach z innymi. „Naj­wy­raź­niej ni­gdy nie był pan 13-let­nią dziew­czynką” to piękny, wspa­niale zagrany i mądry spek­takl.

Odtwórz wideo