2018
burza
Teatr Narodowy w Warszawie
Bywają zbrodnie jaskrawe i spektakularne, lecz bywają i takie, o których sam zbrodniarz nie wie, że je popełnił.
Zbrodnię człowieka, który brata pozbawia korony i wyrzuca poza granice ojczystego kraju, każdy potrafi nazwać: to zdrada. Jednak co ze zbrodnią zaniechania, która – choć jej konsekwencje trwają – pozostała niezauważona? Jak rozgrzeszyć zbrodniarza, kiedy nawet on sam nie wie, że jakaś zbrodnia miała miejsce?
reżyseria: Paweł Miśkiewicz
choreografia: Dominika Knapik
scenografia: Barbara Hanicka
muzyka: Maja Kleszcz, Wojciech Krzak
dramaturgia: Joanna Bednarczyk
reżyseria światła, projekcje wideo: Marek Kozakiewicz
Zdjęcia: Krzysztof Bieliński
Recenzje
„To Burza efektowna i przesiąknięta melancholią połyskującego w świetle księżyca morza. Łącząca Szekspira z fragmentami Morza i zwierciadła W. H. Audena czy Wyspy skazańców Stiga Dagermana, aluzje do pozycji intelektualistów we współczesnym świecie (nie tylko w Polsce) ze śpiewami i tańcami marynarzy w świetnej choreografii Dominiki Knapik”
„Burza Pawła Miśkiewicza, współtworzona przez Barbarę Hanicką i Dominikę Knapik, to jedno z najbardziej spektakularnych przedstawień roku. Uderza bezceremonialnie w stary teatr, porządek i opresyjnych przywódców.
Drugą osobą, która pomagała Miśkiewiczowi w realizacji tego wyzwania, jest choreografka Dominika Knapik. Przez dłuższy czas współtworzyła spektakle Eweliny Marciniak i dziś wiadomo, że reżyserka zawdzięczała jej dużą część swoich sukcesów. W Burzy Knapik odpowiada za wyjątkowe sekwencje z marynarską załogą w roli głównej, która płynęła statkiem z Antoniem, a teraz urządza sobie nowe życie na wyspie.”